ปีนี้เป็นปีที่สามแล้วที่ผมเลือกเอาบ้านแม่ที่อำเภอสอยดาว จังหวัดจันทบุรี เป็นสถานที่หยุดพักยาวในช่วงเทศกาลสงกรานต์ และตั้งใจว่าจะทำแบบนี้ตลอดไป สงกรานต์ก่อนหน้านี้ผมไปไหนมาบ้างผมก็ไม่เคยจำได้หรอก ไปมันเรื่อยเปื่อยตามแต่จะมีเพื่อนคนไหนมาชวน ไม่เคยคิดจะกลับบ้านไปรดน้ำขอพรแม่ หรือไปเจอญาติพี่น้องที่จันทบุรี เนื่องจากเหตุผลส่วนตัว
แต่เมื่อครั้งน้ำท่วมกรุงเทพใหญ่ปี 2554 น้องชายโทรไปตามผมให้กลับบ้าน ตอนนั้นผมหนีน้ำไปอยู่กับเพื่อนที่นครราชสีมา ก็กะอยู่กันยาวเป็นเดือนเลย รอจนกว่าน้ำจะแห้งถึงจะกลับมาทำงานที่กรุงเทพ ตอนแรกที่น้องโทรมาตามก็กะว่าจะไม่กลับ แต่ทุกคนช่วยกันโทรหลายคนรวมทั้งแม่ผมเองด้วย ผมก็เลยใจอ่อนกลับมาใช้ชีวิตหนีน้ำท่วมอยู่กับแม่ที่สอยดาวนานเป็นเดือน และช่วงที่ผมอยู่กับแม่ผมก็ได้มีโอกาสคุยกับแม่หลายเรื่อง จนในที่สุดผมก็ตัดสินใจว่า ต่อไปนี้ ทุกสงกรานต์จะไม่ไปไหนแล้วจะขออยู่กับแม่ อยู่กับญาติพี่น้องของเราสบายใจกว่า
และอีกอย่างที่ผมเลือกที่ไร่ของแม่ที่อำเภอสอยดาว เป็นสถานที่หยุดพักช่วงสงกรานต์ คือนอกจากจะมารดน้ำขอพรแม่จากแม่ และให้เวลาอยู่กับแม่นานๆชดเชยช่วงเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก ก็คือ ที่นี่มีธรรมชาติที่ผมชอบมาก ผมชอบมาปล่อยวางจิตใจหรือที่ผมเรียกว่า ฟอร์แมตสมองที่นี่ ผมจะไม่ติดต่อโลกภายนอกทั้งหมด งดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิด ไม่อ่านข่าว ไม่ดูทีวี ฟังวิทยุ ไม่สนใจเรื่องงาน หรือเหตุการณ์บ้านเมืองอะไรทั้งนั้น อยู่กับตัวเองในปัจจุบันให้มากที่สุด ที่นี่เหมาะมาก ทุกครั้งที่มา ผมจะใช้เวลาอยู่ที่นี่ไม่ต่ำกว่า 7 วัน มันมีความสุขมาก รู้สึกจิตใจเราสงบ มีความสุขกับพี่กับน้องและหลานๆทุกคน
